ΓΛΥΚΟΛΑΛΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ

Το χελιδόνι είναι από τα πιο αγαπητά αποδημητικά πουλιά. Από τα πιο ευγενή. Τα πιο όμορφα. Και τα πιο κοινωνικά. Ζει με τον άνθρωπο. Στο ίδιο σπίτι. Το χελιδόνι είναι ένας προάγγελος. Προάγγελος της άνοιξης που έφθασε. Της νέας εποχής. Της εποχής με το φως. Με τα λουλούδια. Με τη χαρά. Με την ανάσταση. Ήρθαν τα χελιδόνια; Έκλεισε το κεφάλαιο του παγωμένου χειμώνα και άρχισε μια νέα ζωή. Με αναστημένες τις ελπίδες. Με ενισχυμένες τις προσδοκίες. Το αύριο θα είναι καλύτερο απ’ το χθες. Να το μήνυμα του ερχομού τους. Το δίδαγμα της παρουσίας τους.

Αυτό ήταν το έργο της Οσίας Ξένης. Αυτόν το ρόλο έπαιξε στον κόσμο των Μυλάσων. Το ρόλο του γλυκόλαλου χελιδονιού. Με τον ερχομό της στα Μύλασα έγινε κήρυκας. Κήρυκας του Θεού. Κομίστρια ενός μεγάλου μηνύματος. Μιας λυτρωτικής αγγελίας: Πώς μπορεί να υπάρχει άνοιξη στη ζωή του ανθρώπου. Άνοιξη πνευματική. Μόνιμη και σταθερή. Με πολλή χαρά. Με φως. Με ειρήνη. Με ουρανό. Αυτήν την άνοιξη στη ζωή του ανθρώπου τη φέρνει μια μεγάλη αρετή. Ένα μεγάλο, το πρώτο, σκαλοπάτι στην κλίμακα του αγιασμού. Τη φέρνει η μετάνοια.

Η Οσία Ξένη, εκεί στον πνευματικό φάρο της, όπου διακονούσε το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων κινούμενη από αγάπη για το Θεό, πολύ συχνά έκανε λόγο για την ανάγκη της μετάνοιας στη ζωή όλων. Έτσι όπως και η ίδια ζούσε αυτήν την πραγματικότητα. Όπως η ίδια βίωνε αυτή την αλήθεια. Πίστευε πως η μετάνοια πρέπει να γίνει το πιο μεγάλο γεγονός στη ζωή όλων. Γιατί η μετάνοια ξυπνάει την ψυχή από το βαθύ ύπνο της αμαρτίας. Τη συνεφέρνει. Τη ντύνει με στολή καθαρή. Τη συμφιλιώνει με το Θεό. Τη βάζει μπροστά στην πραγματικότητα της αιώνιας ζωής και της μελλούσης κρίσεως. Η μετάνοια φέρνει την ψυχή σ’ ένα καινούριο τρόπο ζωής. Ανακαινισμένο. Χωρίς προσβολή πια του νόμου του Θεού. Χωρίς περιφρόνηση των εντολών του.

Έτσι μας διδάσκει και ο κήρυκας της μετανοίας και της αρετής Ιωάννης της Κλίμακος. Μετάνοια, λέγει, είναι συμφωνία με το Θεό για νέα ζωή. Συμφιλίωση με τον Κύριο με έργα αρετής. Η μετάνοια καθαρίζει τη συνείδηση. Και αγοράζει την ταπείνωση. Γι’ αυτό είναι απαραίτητη. Γιατί όποιος θέλει να γίνει θεόπτης, πρέπει να γίνει ταπεινός. «Μακάριοι οι ταπεινοί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται». Αλλά ταπείνωση χωρίς μετάνοια δεν υπάρχει. Είναι ψευδής. Ταπείνωση και μετάνοια συμπορεύονται στην εσωτερική ζωή της ψυχής. Είναι συνοδοιπόροι. Και συνεργάτες. Συνεργάζονται για τη σωτηρία της ψυχής. Και πετυχαίνουν το πιο θαυμαστό αποτέλεσμα. Το πιο αναγκαίο: Τη μεταμόρφωση της ψυχής. Την αλλαγή της προς το καλύτερο. Έτσι βλέπει κανείς πως μέσα από τη μετάνοια βγαίνει ένας καινούριος άνθρωπος. Άνθρωπος της αρετής. Άνθρωπος του Θεού. Γιατί ο άδικος γίνεται δίκαιος. Ο ψεύτης ειλικρινής. Ο δόλιος ευθύς. Ο θυμώδης ήμερος και πράος. Ο άπονος φιλάνθρωπος και πονετικός. Ο σκληρός ελεήμων και στοργικός. Ο δούλος της αμαρτίας απελεύθερος Χριστού «ως δούλος Ιησού Χριστού» (Ρωμ. 1, 1).

Αυτό ακριβώς είναι μετάνοια. Η πλήρης εσωτερική και εξωτερική αλλαγή. Η επιστροφή στο Θεό. Η αφοσίωση στο θέλημά του. Και μέχρι το τέλος. Χωρίς επιστροφή στο παρελθόν. Εκείνο δεν υπάρχει πια. Στο Μυστήριο της Μετανοίας έσβησε το παρελθόν. Υπάρχει μόνο το παρόν και το μέλλον. Το ένα προετοιμάζει το άλλο. Το ένα αγοράζει το άλλο. Και αυτή η εργασία μόνον εδώ γίνεται. Όσο πατούμε πάνω σ’ αυτή τη γη. Όταν η ψυχή χωρίσει από το σώμα, δεν μπορεί να μετανοήσει. Είναι πλέον πολύ αργά. Να η αξία της εφήμερης και σύντομης ζωής μας. Κερδίζουμε μ’ αυτήν ή χάνουμε την αιωνιότητα. Την ατέλειωτη ομορφιά. Την αιώνια άνοιξη. Το ανέσπερο φως. Εξαρτάται από τον τρόπο της ζωής μας. Αν είναι με μετάνοια. Με συντριβή. Με αρετή. Ή με αδιαφορία. Με εμμονή στο κακό. Με σκληροκαρδία. Εξαρτάται. Ο καθένας μόνος του διαλέγει το αιώνιο μέλλον του.

Το γλυκόλαλο όμως χελιδόνι των Μυλάσων μας παρακινεί στη μετάνοια. Στη συμφιλίωση με το Θεό. Σε καινούριο τρόπο ζωής. Μας καλεί δηλαδή στη σωτηρία. Αν την τιμούμε και αν την ευλαβούμαστε, ας ακούσουμε το μήνυμά της, που φθάνει από τα βάθη του Ε μ.Χ. αι. Γιατί πρέπει οπωσδήποτε να σωθούμε. Να δούμε τον Κύριο της δόξας. Κα να συναντήσουμε την Οσία Ξένη στον ουρανό, για να ψάλλουμε μαζί της το αιώνιο τραγούδι της αγάπης στο Θεό, μέσα στο φως της ανέσπερης άνοιξης του ουρανού.