Όλα για τη δόξα του Χριστού». Αυτό ήταν το μεγάλο σύνθημα ενός μικρού ομίλου μυροφόρων ψυχών, οι οποίεςπήραν το δρόμο της εκούσιας μετανάστευσης για τη Γερμανία, παρά το γεγονός ότι η ζωή τους στις οικογένειές τους είχε άνεση και ασφάλεια. Βρίσκονταν στην καρδιά ενός παγερού χειμώνα. 13 Δεκεμβρίου 1963. Καθώς ο βοριάς λυσσομανούσε και τα κύματα σαν βουνό σκέπαζαν τον «ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ» που αγκομαχούσε στο πέλαγος, οι καλές αποδημήτριες του Χριστού τραγουδούσαν χαρούμενες: «Τα καράβια ξεκίνησαν κι εμείς μαζί μ’ αυτά. Το γαλήνιο λιμάνι το αφήσαμε πολύ μακριά». Γιατί; Ποιος ο στόχος;Ποιος ο σκοπός;

Εκείνη την εποχή η ανασυγκροτούμενη και αναδημιουργούμενη από τη λαίλαπα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου σιδηρά Γερμανία, πρόσφερε δουλειά σκληρή μεν, αμειβόμενη όμως καλά σε κάθε Ευρωπαίο, και όχι μόνο, που ήθελε να δουλέψει και να δημιουργηθεί. Οι καλές εκείνες ψυχές είχαν στη ζωή τους ένα όραμα. Ένα όνειρο: Να κάνουν κάτι μεγάλο. Εμπνεόμενες από την αγάπη του Χριστού, τον οποίο είχαν αγαπήσει με όλη τη φλόγα της νεανικής τους καρδιάς, οραματίσθηκαν να ασκήσουν έργο διακονίας στον πάσχοντα συνάνθρωπο. Τι είδος διακονίας; Δεν ήξεραν ακόμη. Ήταν νωρίς. Ο Κύριος θα άνοιγε το δρόμο και θα κατηύθυνε τη ζωή τους την κατάλληλη ώρα. Εκείνες όμως έπρεπε να εξασφαλίσουν ένα δικό τους οίκημα, το οποίο θα γινόταν τόπος αγιασμένης ζωής και ορμητήριο αγάπης. Η μακρινή Γερμανία άστραψε στα μάτια τους σαν λύση. «Όλα για τη δόξα του Χριστού»! Με την ευχή του πνευματικού τους, κάνουν το σταυρό τους και ξεκινούν. Εκείνος, για την αγάπη του οποίου ξεκίνησαν τη μεγάλη περιπέτεια της ζωής τους, θα ήταν ασφαλώς μαζί τους.

Και ήταν. Δεν έλειψαν ποτέ οι ευλογίες Του. Οι χαρές Του. Σήμερα ακόμη μιλούν με πολλή νοσταλγία για εκείνα τα ευλογημένα χρόνια.

Στην ξενιτιά οι ευλαβείς αυτές αφιερωμένες ψυχές είχαν μια θεία έμπνευση. Μια εσωτερική παρόρμηση. Να δώσουν ένα όνομα στη μικρή τους πνευματική οικογένεια, με το οποίο θα τους ήξεραν στο εξής όλοι. Ένα όνομα που να εκφράζει τα όνειρα και τα ιδανικά τους. Ένα όνομα που να ταιριάζει με τη ζωή τους. Με την αποδημία τους. Φυλλομετρώντας το Συναξάρι της Εκκλησίας, την προσοχή τους τράβηξε ένα όνομα. Περίεργο! Κι άλλη ψυχή έζησε ό,τι εκείνες ζούσαν;

Το όνομα: «ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ». Ο Συναξαριστής έλεγε ότι το όνομα αυτό ήταν μετονομασία. Ήλθε μετά την εκούσια μετανάστευση της χριστιανής Ευσεβίας, γιατί το όνομα αυτό εξέφραζε τα όνειρά της και τη ζωή της. Ξένη εκείνη για πολλούς λόγους. Ξένες και οι καλές αυτές ψυχές για τους ίδιους, σχεδόν, λόγους.

Έτσι, λοιπόν, εκεί ψηλά, στη μακρινή Γερμανία, συστήθηκε η Αδελφότητα «ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ» από τις ψυχές που ξενιτεύθηκαν εκούσια για την αγάπη του Χριστού και το όραμα να κάνουν το καλό στον κόσμο.

 Η Αδελφότητα «ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ», η οποία κατά νόμον ιδρύθηκε με την Αποφ. 1216/66 του Πρωτοδικείου Θεσ/νίκης και εδρεύει στο Πλαγιάρι Θεσ/νίκης, ευλογήθηκε από το Θεό και την προστάτιδα αγία της πλουσιοπάροχα. Νέα μέλη προστέθηκαν στα πρώτα ιδρυτικά της στελέχη και, με τη σοφή και άγρυπνη πνευματική καθογήδηση του Αρχιμ. π. Γερβασίου Ιωάν. Ραπτοπούλου, πνευματικώς Προϊσταμένου της Αδελφότητος, η εν λόγω Αδελφότητα έχει αναπτύξει φιλανθρωπικό, ιεραποστολικό και κοινωνικό έργο με τις διάφορες δραστηριότητές της, εντός και εκτός Ελλάδος. Έτσι δίνει, μέσα στη σύγχρονη κοινωνία, δυναμικά το παρών της χριστιανικής αγάπης και της ανιδιοτελούς προσφοράς στον πάσχοντα συνάνθρωπο, εικόνα και παρουσία του Θεού μέσα στον κόσμο, κατά το λόγο του αββά Απολλώ: «Είδες τον αδελφό σου; Είδες Κύριον τον Θεόν σου».

Οι κυριότερες δραστηριότητες της Αδελφότητος είναι οι εξής:

1)     Η «Διακονία Αποφυλακίσεως Απόρων Κρατουμένων», η οποία από το 1978 μέχρι σήμερα, με τις συνδρομές επωνύμων και ανωνύμων Ελλήνων, έχει αποφυλακίσει 14.000 περίπου απόρους κρατουμένους από φυλακές της Ελλάδος και του εξωτερικού, πληρώνοντας τα δικαστικά τους έξοδα ή μικροοφειλές τους. Οι αποφυλακίσεις συνεχίζονται καθημερινά.

2)     Οι θερινές Κατασκηνώσεις. Από το 1974, παρά τη μη μόνιμη στέγη, λειτουργήσαμε κατασκηνώσεις Νεολαίας όλων των βαθμίδων και αμφοτέρων των φύλων, φιλοξενούμενοι σε διάφορες εγκαταστάσεις. Μέχρι σήμερα έχουμε προσφέρει πολύτιμη βοήθεια υλική, κυρίως δε πνευματική, σε μεγάλο αριθμό παιδιών.

      Εδώ και δύο χρόνια, παρά τις ατέλειες που υπάρχουν ακόμα,                      λειτουργούμε τη δική μας Κατασκήνωση σ’ ένα οικόπεδο 30                στρεμμάτων στην Ελάνη Κασσάνδρας, δωρεά ανδρογύνου                       από την Ομογένεια. Η Κατασκήνωση αυτή δεν τελείωσε                        εντελώς. Ακόμη τα έργα συνεχίζονται…

3)     Η λειτουργία του Πνευματικού Κέντρου «Η ΓΑΛΙΛΑΙΑ» στην Αδελφότητά μας, στο οποίο γίνονται ομιλίες πνευματικού περιεχομένου κάθε Κυριακή απόγευμα 7-8μ.μ. από το Νοέμβριο μέχρι το Μάιο.

4)     Η έκδοση του τριμηνιαίου ορθοδόξου Περιοδικού «Χριστιανικοί Παλμοί». Μέσα από τις σελίδες του Περιοδικού αυτού στέλλονται στους αναγνώστες μηνύματα πνευματικού καταρτισμού και ενημερώνονται για τις διάφορες δραστηριότητες της Αδελφότητος.

5)     Οι εκδόσεις Βιβλίων εθνικοθρησκευτικού περιεχομένου.

6)     Η λειτουργία Κατηχητικών Σχολείων σε πολλούς Ι. Ναούς των Μητροπόλεων Κασσανδρείας και Νεαπόλεως-Σταυρουπόλεως Θεσ/νίκης, καθώς και Κύκλοι Μελέτης Αγίας Γραφής Κυριών σε διάφορες ενορίες.

7)     Η οικονομική συνδρομή σε διάφορα Κλιμάκια Εξωτερικής Ιεραποστολής και σε Ομόδοξα Πατριαρχεία.

8)     Η άσκηση της φιλανθρωπίας σε καθημερινή βάση σε όλους ανεξαιρέτως τους πάσχοντες συνανθρώπους μας.